artık herkesin tahammülsüzleşmesi

farkında mısınız "sayın yazarlar" (inadına yazdım evet ne var?) herkes çok gergin. mahallede, iş yerinde, okulda, sosyal medyada -zaten acayip bir arenaya döndü- herkeste bir nefret kusma hareketi başladı. kimsenin kimseye tahammülü olmadığı gibi bununla beraber korkunç bir nezaketsizlik de aldı başını gidiyor. ha her zaman nezaketten kırılan bir toplum değildik belki ama "tanımadığımız insana gülümsemek" diye bir şey vardı. bu arada bunu "ay bu insanlık nereye gidiyor böyle abiiğ?" gibi bir tavırla söylemiyorum. hak da veriyorum çünkü artık hiçbir şeye tahammülü olmayanlardan biriyim ben de. içine girdiğimiz ekonomik zorluk beraberinde kaygıyı getirdi, doğal olarak yaşamın güzel tarafı diye bir şey kalmadı çoğumuzda. bunun dışında kişisel sorunlarımız birçok şeye nazaran basit şeyler bile olsa dert sayısının fazla olması -yani minik minik tepecikler dağ olur hesabıyla- daha da baş edilemez görünüyor. e bu da hem psikolojik hem fiziksel yorgunlukları sağlıyor. son zamanlarda özellikte trafikte çıkan kavgalara bakıyorum of yani! herkes mi maganda olmuş? sosyal medyaya tekrar değineyim; evde yaşadığı sıkıntının hırsını insanlar gidiyor birini linçleyerek çıkarıyor. sürekli bir açık arayıp saldırı peşindeyiz. iş yerlerinde de durum pek farklı değil. çevremden duyduğum, bire bir yaşadığım ve yine orada burada okuduğum olaylara bakıyorum da herkes mi birbirinin ayağını kaydırmaya çalışır? arkasından konuşup yüzüne iyi olur? rekabet ortamı olmayan sektörlerde bile bir yarış içindeler. yarış iyidir kimi zaman ama hasetliğin için de boğulup birilerine zarar vermek bambaşka bir tür. hatta korkunç. mobbingi normalleştiren yöneticiler de yukarıda bahsettiğim evdeki (ev burada kişisel alan anlamında) sıkıntılarının hırsını atmaya çalışan ya da kendi savaşına başkalarını karıştıran tipten başka bir şey değil. siyasi anlamda ise korkuyla beslenip bugünlere geldik. ölümü gösterdiler(!) sıtmaya razı olduk yıllardır. yani dolduk, çok dolduk. ve bilmiyorum belki son raddedeyiz artık. konuşulması gerekenleri konuşmayıp nerede haddimiz olmayan ama bizi iğrenç bir tatminlik duygusuna erdirecek konu varsa onu konuşuyoruz. birçok örnek verebilirim buna ama bir sürü tartışma konusu açmaya tahammülüm yok şimdi jsjdfks velhasıl sosyolojik bir çerçevede yıpranmış bir toplumuz. dünyada sıcakkanlı olarak tanınırken birbirimize iğneler batırıp duruyoruz. kendimize çuvaldız batırmayı mı unuttuk yoksa bize de bir şekilde batan iğnelerden artık, düşünmeyi mi? hayırlısı olsun.

evvelden beri var olan bir durum bu. sadece son dönemde olduğu yanılgısı var. nedeni çok açık. sosyal medya kullanımının yaygınlaşmasıyla insanlar duygularını, düşüncelerini kocaman bir kitleyle çok basit bir şekilde paylaşmakta. hal böyleyken tahammülsüzlüklerini de yine çok basit bir şekilde paylaşıyorlar. biz de okuyoruz, görüyoruz, duyuyoruz ve giderek herkesin tahammülsüzleştiğini düşünüyoruz. oysa oldum olası var olan bir tahammülsüzlük bu. ama bir tükenmişlik, bıkkınlık, ümitsizlik var. ve bunun da tek sebebi siyasal islam.

Geçen mağazaya gelen adam beni neden gülüyosun diye azarladı… Gülüyorum diye azar yedim…

genellemelerden dolayı ortaya çıkan bir durum, fikrimce. mesela bu başlık da yanlış aslında. "herkesin tahammülsüzleşmesi" diyerek yine durumu genelliyoruz ve belki yüzde otuzluk kısmı çöpe atıyoruz. fark ettiniz mi sanki son zamanlarda bu durumdan mütevellit kalıplar çıkmaya başladı, "şunu yapan şunu yapar, şöyle dersen aslında bu anlama gelir" veya "insanlar şöyle insanlar böyle..." diye başlayan cümleler. demem o ki kalıplara girdiğimizde istisnalara fırsat vermeyip güzel olan bu yüzde otuzluk kısmı kaçırabiliyoruz ve siyah beyazı yutmaya başlıyor. yani kestirme yola kaçarak bu kalıplarla sonucu anında çıkartıp genellemelerle yüzeysel bir yaşantı yaşıyormuşuz gibi hissediyorum, bu yüzden de tahammül eşiğimiz git gide azalıyor. not: ne demek istediğimi anlatabildim mi bilmiyorum, daha güzel anlatabilirsem editlerim.

Özellikle haber izledigimde fark ettiğim durumdur bu. Yol verme kavgasindan birbirini öldürenler mi ararsın yok önce sen geçtin ben geçtim mi lan bu ne 1dk daha bekle nolmus yani. Herkes cidden o kadar mi tahamülsüz

İnsanların tahammül alanlarının darlmasiyla hatta Yok olmasıyla meydana gelen durumdur. İnsanların bir başkasını geçtim kendine bile tahammülü yok. Üzücü...

Toplum yönetiminin üç sac ayağı olan adalet, ekonomi ve eğitim hiç olmadığı kadar berbat durumda. Eskiden en azından biri diğerlerinden kötü olurdu, öbürleri idare ederdi. Üçü birlikte çökünce toplum yönetilmez oldu. Milletin parası, adalete inancı ve adaletten korkusu, eğitimi yok. Okullarda ne düzgün müfredat var, ne de yarınlara güzel insanlar yetiştirme derdi. Kimsenin geleceğe dair bir umudu yok. Zaten depresif bir toplumuz (arabeskin bu kadar popüler olmasının sebebi de budur), bunlar da patlak verince haber bültenlerinde doğru düzgün sevindirici haber izleyemiyoruz. Cinayet, dolandırıcılık, tecavüz, kavga...

İnsanların alım güçlerinin düşmesi ile eskiden standart olarak yapmış oldukları birçok aktivitenin artık lüks halini alması sonucu sadece hayati ihtiyaçlarını karşılamak durumunda kalarak birer stres topuna dönüşmesi hadisesidir. Evden dışarıya her çıkış para yazıyor. Hal böyle olunca insanlar dışarıya çıkmaya korkuyor. Evden işe/okula, işten/okuldan eve bir hayat yaşayınca normal olarak hayatın içinde bulunan pozitif duygulardan uzaklaşıp, asosyal olmanın verdiği depesif ruh haliyle tahammül seviyeleri yerlerde geziyor. Kimsenin tavuğuna kışt denecek zaman değil. Zira kimin neye nasıl bir tepki vereceğini kestirmek çok zor. Allah hepimize sabır versin.